Autor o książce:

Czas opieki nad umierającym to czas zaciekłej walki z chorobą i cierpieniem, ale też czas powolnej akceptacji tego, co nieuchronne. To czas, w którym zastanawiamy się, czy bitwa o kolejny dzień, często okupiona dodatkowym bólem, ma jakiś sens. Książkę tę napisałem po to żeby zrozumieć, co to znaczy pozwolić swemu dziecku odejść. Kiedy jest ten moment, w którym najlepsze co można zrobić w imię miłości do dziecka to przestać walczyć o życie? W którym momencie nasze działania jedynie przedłużają życie, bez szansy na poprawę stanu zdrowia? Kiedy tylko niepotrzebnie potęgują cierpienie i naruszając godność? Kiedy należy ją uznać za uporczywą? Napisałem tę książkę, aby wszyscy, którzy podejmują trudne decyzje o dalszym leczeniu lub jego przerwaniu, mieli choć trochę łatwiej niż ci, z którymi rozmawiałem. To książka, którą powinni przeczytać lekarze uważający, że muszą walczyć do końca i za wszelką cenę o życie pacjenta, a śmierć traktują jako swoją porażkę.

Dariusz Kuć

Szymon Hołownia o książce:

Ta książka jest bardzo potrzebna, zwłaszcza dziś, gdy pędząca do przodu medycyna (a wraz z nią jej „klienci”) musi na nowo uczyć się odpowiedzi na pytanie: jak nie ulec pokusie „leczenia” śmierci, jak nie szarpać się z odchodzącym, jak poradzić sobie ze świadomością, że przychodzi moment, gdy największym aktem miłości jest nie zatrzymywać za wszelką cenę, a puścić kurczowo trzymaną dłoń kogoś kochanego, pozwolić odejść. To nie tylko książka o uporczywej terapii, a o całych naszych czasach, w których wciąż musimy wbijać sobie do głowy, że z faktu, iż coś jest możliwe, nie wynika jeszcze, że jest też potrzebne i dobre”.